Naar Singapore en naar de Aegir!

Voor mijn werk reis ik nogal wat af. Zo ook de laatste keer naar Singapore alwaar ik via de schitterende luchthaven Changi Airport met overal tapijt in de hallen en gangen naar China ben gereisd. Hoe het allemaal gelopen is, heb ik geprobeerd hieronder te vermelden.

Als inmiddels frequent flyer kun je een gratis airmiles pasje krijgen bij de verschillende maatschappijen die hieraan meedoen. Niet dat ik nu veel airmiles spaar maar vaak geeft zo’n pasje priority bij het inchecken aan de gate en daar gaat het mij om. Nu vloog ik de laatste keer weer eens met Singapore Airlines. Wat een verademing, die leuke Singaporese meisjes die (bijna) alles voor je willen doen als klant. Ik had het wel geweten hoor, alleen ben ik helaas gebonden aan de bookingsgrillen van het bookingsbureau waar mijn bedrijf het hele reisgebeuren aan heeft uitbesteed. Want er wordt noodgedwongen wat afgereisd. Totnogtoe staat Singapore Airlines bovenaan met het spaarprogramma KrisFlyer.

                         Singapore Airlines, topper in mijn vliegwereld

        Deze dames van Singapore Airlines doen (bijna) alles voor je als klant.
Je hoeft nergens om te vragen, ze vragen aan jou wat je wilt. En zo hoort het.

Gezien mijn toch wat groot uitgevallen lichaam, heb ik net niet genoeg aan een normale vliegtuigstoel omdat ik letterlijk klem kom te zitten tussen de stoel waarop ik zit en de stoel voor mij. Dus ik moet altijd de stoel upgraden naar een stoel met extra beenruimte en dat is weer niet gratis. En dan zit je bij de nooduitgang en heb je geen raampje om naar buiten te kijken. Wel ben je op de nooduitgang-plek verzekerd van jankende kinderen die gratis of tegen aanzienlijke korting meereizen met hun vader of moeder en het halve vliegtuig terroriseren met een doordringend gekrijs waartegen geen oorkappen helpen. Nu heb ik dezelfde oorkappen als die voor in een helikopter (zie foto) en die werken op zich prima voor helikoptervluchten maar houden niet het gekrijs tegen van een kind wat schreeuwt alsof hij gemarteld wordt. Dat is eigenlijk jammer want nu ik het zelf proefondervindelijk heb meegemaakt, moet ik toch weer op zoek naar andere oorkappen of vragen om een vliegmaatschappij waar kinderen verboden zijn. Dat zou zomaar eens een gouden greep kunnen zijn, vluchten waarop kinderen verboden zijn zodat je een beetje kunt slapen in het vliegtuig nadat je al 24 uur wakker bent. Want krijsende k*t-koters die onafgebroken de boel bij elkaar schreeuwen omdat ze hun zin niet krijgen, dat zijn hele vervelende koters.


De 3M PELTOR Optime III oorkappen

Na op de heenweg uitstekend te zijn verzorgd door de lieftallig dametjes van Singapore Airlines (ze vragen ieder moment of je wat wilt drinken of wilt snacken als je ze vragend aankijkt) kwamen we aan op Changi Airport. Nou dat is een luchthaven, daar kan Schiphol nog een puntje aan zuigen zeg. Daar zijn echt binnenhuis-architecten bezig geweest want dat is me daar toch een partij mooi, Schiphol verbleekt daar toch een beetje bij want in Singapore is er echt met zorg gewerkt aan een architectonisch maar functionele vertrek -en ontvangsthal.

Nadat we de -formele- groepsprocedure hadden doorlopen (dat moet je ook maar weten) werden wij opgehaald door de lokale agent die binnen op ons stond te wachten terwijl wij al buiten stonden en ook nog eens uit zijn zicht. Maar na een klein halfuur kwamen we elkaar toch tegen en werden we naar een hotel gebracht voor een ontbijt om daarna meteen naar een veerboothaven te gaan want we gingen naar de Aegir per boot en niet per helikopter. Gelukkig hadden we nog een uurtje (…) de tijd om even door Singapore te lopen wat we dan ook hebben gedaan.

                      De Singaporese variant van Chinatown met gratis WiFi

    Een prachtige tempel in het hartje van Chinatown, helaas gesloten…

Mijn collega’s bij het bord HongKong Street. Overigens betekent de naam
      HongKong zoiets als geurige haven vanwege de (vroegere) wierook.

                                     Persoonlijk vindt ik dit een aparte foto,
                               een zakenman verdwaald tussen de airco’s…

                                             Het zakencentrum van Singapore

En hier zien we het beroemdste hotel/casino van Singapore.
Bovenop 3 grote gebouwen.

En daar wilde ik het toch even over hebben want er was, verdorie, geen tijd meer om het te gaan bezoeken. Bovenop de drie wolkenkrabbers, wat eigenlijk het Marina Bay Sands Hotel is, ligt een enorm zwembad wat de drie wolkenkrabbers waar de gasten kunnen slapen, met elkaar verbindt. Het heeft de vorm van een schip gekregen dat bovenop de gebouwen ligt. Het hotel-casino heeft maar liefst 2560 kamers waaronder een 629 m2 grote Chairman-suite die op de 54ste verdieping ligt. Deze suite bestaat uit 4 luxueuze slaapkamers, 2 woonkamers, 2 bars, een mediakamer en een poolkamer. Het draait in de Marina Bay Sands allemaal om het casino. In tegenstelling tot de casino’s in bijvoorbeeld Las Vegas is de entree in Singapore niet gratis. Wie het casino in wil moet per dag 100 Singaporese dollars (57 euro) betalen. Eenmaal binnen in het 15.000 m2 grote casino heb je als speler de keuze uit maar liefst 1600 slotmachines met meer dan 250 verschillende thema’s. Verder staan er ruim 500 speeltafels. En wie de toegang betaalt mag ook het zwembad in. Om de winst te vieren of juist het verlies te accepteren. Wel iets anders dan de speelhallen van Leo Heino maar het prijskaartje van 150 miljoen dollar steekt dan ook schril af bij die van het Circus Zandvoort maar dat terzijde.

Veel gebouwen in Singapore hebben ‘last’ van woekerende planten ofzo…

Na een wandeling van ongeveer een uur, werden we weer opgehaald en naar het havengebouw gebracht alwaar wij vertrokken richting de Aegir.

Uiteraard moesten wij daar enige tijd wachten en daar kwamen we er achter dat ook het havengebied verworden is tot attractie, omdat er inmiddels een kabelbaan is aangelegd, hoog boven de haven.

De boottocht ging als volgt:

Ook vanaf het water val je van de ene architectonische verbazing in de andere… 

Tijdens de boottocht zijn we wel 100 verschillende boten tegengekomen. Aangezien ik het een beetje zonde van de ruimte vindt om al die boten hier op te noemen en ze te laten zien, heb ik er een paar geplaatst. Binnenkort staan de meeste foto’s op www.marinetraffic.com en ook komen er regelmatig foto’s in de dagelijkse nieuwsbrief ShippingNewsClipping van Piet Sinke. Een abonnementje is gratis, hartstikke leuk.

Zo’n rare hoge boot is dus een zogeheten ‘car-carrier’, een roll-on rol-off vessel
en ziet er van binnen uit als een grote parkeergarage.

Nu is het dan wel in Zuid-Korea maar het beladen gebeurd overal hetzelfde. Dus het filmpje
hieronder komt op hetzelfde neer:

    Een containerschip van Mitsui O.S.K. Lines, gemakshalve afgekort tot MOL

                                              Bootje van de Singaporese waterpolitie

Na ruim een uur varen, kwamen we dan eindelijk aan bij de Aegir die
parmantig liet zien dat ze de grootste (kraan) had.

Hier de groep riggers met voorman die ons verwelkomden en ons hielpen
aan boord van de Aegir te gaan.

Hier houdt het voor Singapore even op, enkele dagen later vertrokken we naar de
Chinese Zuidzee, ter hoogte van Hongkong.