ZANDVOORT/LAUWERSOOG – In april 1959 kreeg de KNZHRM voor haar station te Zandvoort een nieuwe motor-strandreddingboot (msrb) van het ‘Comité Landbouw Red Mee’. Dit als vervanging van de toenmalige msrb C.A.A. Dudok de Wit die in 1941 op de scheepswerf Nicolaas Witsen in Alkmaar werd gebouwd. Na 18 jaar trouwe dienst in Zandvoort kwam hiervoor in de plaats een nieuwe redboot, zoals in Zandvoort wordt gezegd. De boot werd gebouwd door de Katwijkse Werf Gebr. Taat en was volledig van teakhout. De boot werd vernoemd naar Dr.Ir. S.L. Louwes, die gedurende de Tweede Wereldoorlog voedselcommissaris was en het Nederlandse volk belangrijke diensten had bewezen. In de periode 1959 tot aan het vertrek op 5 januari 1994 is de boot in Zandvoort ingezet bij tal van reddingsacties voor de Zandvoortse kust.
Door Cor Draijer
Toen na 35 jaar trouwe dienst de redboot op 5 januari 1994 voor het laatst de zee in werd gereden om uiteindelijk aan de verre horizon te verdwijnen, stonden sommige Zandvoorters dan ook met tranen in de ogen te kijken hoe ‘hun’ boot verdween. Voor de Louwes kwam weliswaar een snelle hypermoderne boot in de plaats, de Annie Poulisse (in de Zandvoortse volksmond de A.P.) maar die blauwwitte teakhouten boot had toch iets wat moeilijk onder woorden te brengen is. Al was het alleen maar dat de Claytontrekker, die de boot naar zee reed, voor hoofdpijn zorgde bij de Zandvoortse stratenmakers want deze trekker had metalen rupsbanden met stalen dwarsliggers en die trokken letterlijk de stenen uit de straten. In het bijzonder als er weer eens een optocht werd georganiseerd waar alle Zandvoortse verenigingen aan meededen, was het natuurlijk feest met de redboot met trekker ervoor en een hoop werk voor de stratenmakers, de dagen erna.
De Clayton-trekker van de redboot bezorgde de Zandvoortse stratenmakers regelmatig hoofdpijn
Met het verdwijnen van de teakhouten boot uit Zandvoort, verdween er een stukje Zandvoortse geschiedenis. Maar er gloorde hoop aan de Zandvoortse horizon. De msrb Dr.Ir. S.L. Louwes werd na haar buitendienststelling o.a. gebruikt voor tochten door de Amsterdamse grachten en over het IJsselmeer door de firma Reddingwerf. Maar gezien het feit dat de boot open is en er geen kombuis of overdekte restauratie op zit omdat de boot daar gewoon veel te klein voor is, bleef het een zogenaamde ‘mooiweer boot’ en bleef de belangstelling voor rondvaarten met deze boot sterk achter bij de verwachting. En dus kwam de boot weer te koop. Een aantal jaren later kwamen de vrijwilligers van de Stichting Reddingboot Suzanna uit Lauwersoog er achter dat deze boot te koop lag in Amsterdam en omdat de naamgever van de boot uit het plaatsje Ulrum, 11 kilometer van Lauwersoog vandaan, kwam, moest die Zandvoortse teakhouten boot naar Lauwersoog komen. Alle middelen werden ingezet om het voor elkaar te krijgen. De vrijwilligers van de Stichting Reddingboot Suzanna hadden al ervaring opgedaan hoe zoiets te doen en algauw was het bedrag voor de aankoop bij elkaar gebracht. De verzekering werd gesponsord, het onderhoud, de brandstof, de ligplaats, kortom, een bedrijfsplan was binnen een paar weken klaar en overtuigde alle toekomstige sponsoren.
Met carnaval speelde de redboot ook nog een rol toen de moonshuttle werd opgevist uit zee
Nadat de Louwes vanuit Zaandam een aantal weken geleden eerst naar Hoorn was gevaren voor groot onderhoud (de boot had 4 jaar stilgelegen) en daarna naar Schiermonnikoog was gebracht, was het op zaterdag 23 april, 2011 dan eindelijk zover. Een select gezelschap, waaronder de Zandvoortse burgemeester, de heer Meijer met zijn vrouw, een delegatie van het KNRM-station Zandvoort en uw verslaggever, was uitgenodigd om naar Lauwersoog te komen. De huidige Zandvoortse redboot, de Annie Poulisse, was speciaal naar Lauwersoog gekomen. Een reeds geplande oefening in de Waddenzee kon gecombineerd worden met een bezoek aan Lauwersoog. Het havenrestaurant was de ontvangstlocatie en alles was tot in de puntjes verzorgd, inclusief het Groningse gebak. Na een welkomstwoord en een kleine toespraak door Carlo Hukema, plaatsvervangend schipper bij het KNRM-station van Lauwersoog, gingen de genodigden aan boord van de diverse schepen die klaarlagen in de haven van Lauwersoog. Een dergelijke haven is toch iets heel anders dan een strand aan zee want het gekke is dat ze in Lauwersoog dan weer geen strand hebben. De boten Suzanna, Palace Noordwijk, Annie Jacoba, Koning Willem I en de Annie Poulisse met schipper Jaap v/d Hoed voeren vervolgens de haven uit om de Dr.Ing. S.L. Louwes, die inmiddels onderweg was vanuit Schiermonnikoog, tegemoet te varen. Dat was een heel spektakel want alle schippers waren natuurlijk uitgelaten en toen ook nog eens de veerboot van Schiermonnikoog in zicht kwam, kregen de passagiers daar aan boord een doldwaze botenshow te zien. De Louwes kwam kort daarna ook in het zicht en onder een stralend blauwe hemel met een heerlijk brandend zonnetje op een vrijwel strakke Waddenzee met alleen wat kabbelende golfjes werd de boot verwelkomd. Aan het roer stond Rudy Westra, de man die enige weken geleden per telefoon liet weten dat hij de Louwes een lief bootje vond en er helemaal verliefd op was geworden. Een betere vrijwilliger kan de Stichting zich niet wensen.
Te gast en aanwezig op de oude reddingboot Suzanna was mevrouw Jacobien Louwes. Zij is agrariër in de Westpolder, gemeente De Marne waaronder Lauwersoog ook valt. Midden op de kalme zee stapte zij over op de boot die vernoemd was naar haar oom, Stephanus Louwe Louwes die op 29 maart 1889 te Ulrum, gemeente Marne is geboren en in 1953 is begraven in Vierhuizen, eveneens gemeente Marne. Mevrouw Louwes mocht de boot, die als roer een helmstok heeft, de haven van Lauwersoog binnenvaren. Dat gebeurde onder luid getoeter van de scheepshoorns van de meevarende reddingboten. Na afloop sprak ik een zeer ontroerde Jacobien Louwes, die niet had gedacht dat zij de boot mocht binnenvaren. Sterker nog, tot voor enkele maanden terug wist ze niet eens van het bestaan van de boot af, terwijl ze van 1970 tot 2000 niet eens zo heel ver van Zandvoort vandaan werkte in de verpleging. Groot was dan ook haar verbazing dat de oude reddingboot ook nog eens de naam droeg van haar oom en dat de boot naar Lauwersoog kwam voor een tweede leven, als KNRM promotieboot, voor pleziervaartochten en voor asverstrooiing op de Noordzee.
Na binnenkomst in de haven van Lauwersoog, kwamen alle genodigden weer samen in Restaurette Schierzicht en kon er een hapje gegeten worden. Nadat de familie Louwes vervolgens een donatie overhandigde en een vertegenwoordiger van de KNRM Zandvoort een gedenkwaardig geschenk overhandigde, kon er worden meegevaren met de verschillende schepen, waarbij de keuze van uw verslaggever viel op de RIB-reddingboot Palace Noordwijk die met 2×75 PK motoren een intensieve beleving van het varen op zee moest geven. Daar was geen woord van gelogen, toen uw verslaggever na een half uur spelevaren weer afstapte, liep het water uit zijn broekspijpen.
Al met al was de intocht van de msrb Dr.Ing. S.L. Louwes in de haven van Lauwersoog een zeer geslaagd en onvergetelijk gebeuren. Het zou mooi zijn als deze nostalgische redboot weer eens naar Zandvoort zou komen, bijvoorbeeld op de hulpverleningsdag. Of dat in de toekomst gaat gebeuren, zal moeten blijken uit de belangstelling vanuit Zandvoort zelf.
Ontmoeting op de waddenzee tussen de reddingsboot Suzanna en de Dr. Ing. S.L. Louwes
Hey die Cor, net onder het genot van de zon stukjes van je gelezen en oude foto’s bekeken. Mooi gemaakt.
Goed geschreven gedichten.
Wilde ik je even laten weten.
Groetjes,
Karin
See you